Sevmek

Seven insan, hem vazgeçeceği yeri hem de boynunuza sarılacağı anı çok iyi bilir.

Sevgi; gerektiğinde susmak, gerektiğinde konuşmak, bazen gitmek ama hiçbir zaman tamamen terk etmemektir. Seven insan, gerektiği yerde vazgeçer fakat her vazgeçiş, kalpten silmek ya da unutmak anlamına gelmez. Vazgeçmek; başka bir kapıya yönelmek değil, olmayacağını kabullenmek ama bir umut ışığı görse yeniden koşacak kadar cesur olmaktır. 

Sevmek, her anı bir insanla geçirmek değildir. Sevmek; hissetmek ve hissettirmektir. Birine, yanında olduğunu, yalnız olmadığını duyumsatmaktır. Varlığınla huzur vermek, yokluğunda bile iz bırakmaktır. 

Sevgi, çok özel ve nadir bir duygudur. Her insan sevebilir, ama her insan sevdiğini hissettiremez. Gerçek sevgi, elinde sevdiğinden kalan yalnızca bir avuç toprak olsa bile onu kıymet bilerek tutabilmektir. Sevmek, her gün kuru ekmek yemek zorunda kalsan bile sitem etmeden onunla doymaktır. Sevmek, gözlerinin içine baktığında kendini bulmaktır. Bir başkasının gözlerinde hayatı sevebilmektir. 

Sevgi; sahip olmak değil, varlığına şükretmektir. Belki hep birlikte olunamaz ama sevgi, mesafeleri bile aşabilen bir sadakattir.